Ecclesia in Asia

Ecclesia in Asia

Zakończenie

Dziękczynienie i zachęta

50. Pod koniec tej posynodalnej Adhortacji apostolskiej, która, rozeznając słowo Ducha dla Kościołów w Azji (por. Ap 1, 11), usiłowała przedstawić owoce Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Azji, pragnę w imieniu Kościoła wyrazić wdzięczność wam wszystkim, drodzy Bracia i Siostry w Azji, którzy wnieśliście jakikolwiek wkład w to ważne wydarzenie kościelne. W pierwszym rzędzie, raz jeszcze uwielbiamy Boga za bogactwo kultur, języków, tradycji i wrażliwości religijnych tego wielkiego kontynentu. Niech Bóg będzie błogosławiony za ludy Azji, tak bogate w swej różnorodności, jednocześnie zaś stanowiące jedno w swej tęsknocie za pokojem i pełnią życia. W szczególny sposób obecnie, w bezpośredniej bliskości dwutysięcznej rocznicy narodzenia Jezusa Chrystusa, dziękujemy Bogu za wybranie Azji na ziemskie mieszkanie Jego wcielonego Syna, Zbawiciela świata.

Nie mogę nie wyrazić uznania wobec biskupów Azji za ich głęboką miłość do Jezusa Chrystusa, Kościoła i ludów azjatyckich oraz za ich świadectwo komunii i wielkodusznego oddania się dziełu ewangelizacji. Jestem wdzięczny tym wszystkim, którzy tworzą wielką rodzinę Kościoła w Azji: duchowieństwu, zakonnikom i zakonnicom oraz innym osobom konsekrowanym, misjonarzom i misjonarkom, świeckim, rodzinom, młodzieży, rdzennym mieszkańcom, robotnikom, ubogim i cierpiącym. Głęboko w moim sercu szczególne miejsce zajmują ci chrześcijanie w Azji, którzy są prześladowani za wiarę w Chrystusa. Są oni ukrytymi filarami Kościoła, do których sam Jezus kieruje słowa pociechy: „Jesteście błogosławieni w królestwie niebieskim” (por. Mt 5, 10).

Słowa Jezusa dodają odwagi Kościołowi w Azji: „Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo” (Łk 12, 32). Wierzący w Chrystusa stanowią nadal niewielką mniejszość na tym największym i najliczniejszym kontynencie. Nie są jednak mniejszością pełną bojaźni, lecz posiadają żywą wiarę oraz nadzieję i moc, których źródłem może być tylko miłość. Z pokorą i odwagą wywierają oni wpływ na kultury oraz społeczeństwa Azji, a zwłaszcza na życie ubogich i bezbronnych, spośród których wielu nie wyznaje wiary katolickiej. Dla chrześcijan na całym świecie stanowią oni przykład gotowości, by przekazywać skarb Dobrej Nowiny „w porę i nie w porę” (2 Fm 4, 2). Znajdują oni silę w cudownej mocy Ducha Świętego, który pomimo ogólnie malej liczby członków Kościoła w Azji zapewnia, że ta obecność Kościoła jest jak zaczyn, który miesza się z mąką w cichy i ukryty sposób, aż wszystko się zakwasi (por. Mt 13, 33).

Narody Azji potrzebują Jezusa Chrystusa i Jego Ewagelii. Azja pragnie wody żywej, którą dać jej może tylko Jezus (por. J 4, 10-15). Uczniowie Chrystusa w Azji muszą zatem być oddani wypełnianiu misji otrzymanej od Mistrza, który obiecał być z nimi aż do końca świata (por. Mt 28, 20). Ufając Panu, który nie opuszcza tych, których powołuje, Kościół w Azji radośnie pielgrzymuje ku trzeciemu tysiącleciu. Jego jedyną radością jest ta, która płynie z przekazywania olbrzymiej rzeszy ludów azjatyckich wielkiego daru, jaki sam otrzymał - miłości Jezusa Zbawiciela. Jego jedynym pragnieniem jest kontynuować Chrystusową misję służby i miłości, aby wszyscy Azjaci „mieli życie, i mieli je w obfitości” (J 10, 10).

Modlitwa do Matki Chrystusa

51. Stojąc wobec tak trudnej misji, zwracamy się do Maryi, której, jak podkreślili Ojcowie synodalni, chrześcijanie w Azji okazują wielką miłość i nabożeństwo, czcząc Ją jako swoją Matkę i Matkę Chrystusa Na całym kontynencie azjatyckim rozsianych jest setki sanktuariów maryjnych, w których gromadzą się nie tylko katolicy, lecz również wyznawcy innych religii.

Maryi, która jest wzorem dla wszystkich uczniów i jasną Gwiazdą Ewangelizacji, zawierzam Kościół w Azji u progu trzeciego tysiąclecia ery chrześcijańskiej, ufając bezgranicznie, iż Jej ucho zawsze wysłuchuje, Jej serce zawsze przygarnia, a Jej modlitwa nigdy nie zawodzi:

Święta Maryjo. Córko Boga
Dziewicza Matko Zbawiciela i Matko nas wszystkich,
spójrz czule na Kościół swojego Syna
zasadzony na ziemi azjatyckiej.
Bądź jego Przewodniczką i Wzorem,

gdy wciąż podejmuje misję Twojego Syna,
misję miłości i służby w Azji.
Ty w pełni i dobrowolnie przyjęłaś wezwanie Ojca,
aby stać się Bożą Rodzicielką;
ucz nas oczyszczać nasze serca
ze wszystkiego, co nie pochodzi od Boga,
abyśmy również mogli zostać napełnieni
Duchem Świętym przychodzącym z wysoka.

Ty rozważałaś tajemnice woli Bożej
w cichości serca;
pomagaj nam podczas naszej drogi
rozpoznawać znaki potężnej prawicy Boga.
Ty poszłaś z pośpiechem do Elżbiety
i pomagałaś jej w dniach oczekiwania;
wyproś nam tego samego ducha gorliwości i służby,
gdy wypełniamy żądanie ewangelizacji.
Ty śpiewałaś chwałę Panu;

prowadź nas w radosnym głoszeniu wiary
w Chrystusa, naszego Zbawiciela.
Ty współczułaś potrzebującym
i prosiłaś za nimi Twojego Syna;
naucz nas, byśmy nigdy nie lękali się
mówić Jezusowi o świecie,
a światu o Jezusie.
Ty stałaś u stóp krzyża,

na którym Twój Syn oddał Ducha;
bądź Z nami gdy poszukujemy duchowej jedności
ze wszystkimi cierpiącymi, służąc im.
Ty trwałaś na modlitwie z uczniami w Wieczerniku;
pomóż nam oczekiwać na Ducha
i iść wszędzie tam, dokąd On nas poprowadzi.
Kościoła a przed siłami, które mu zagrażają. Pomagaj mu być prawdziwym obrazem

Trójcy Przenajświętsze/.
Módl się, aby przez miłość i służbę Kościoła
wszystkie ludy Azji mogły poznać
Twojego Syna, Jezusa Chrystusa, jedynego Zbawiciela świata,
i dzięki temu zakosztować radości życia w całej pełni.
Maryjo, Matko Nowego Stworzenia
i Matko Azji,
módl się za nami, swoimi dziećmi, teraz i zawsze!

W New Delhi, w Indiach, dnia 6 listopada 1999 roku, w dwudziestym drugim roku mego Pontyfikatu.

Jan Paweł II

Przekład: Cyprian Czop OMI, [W:] Jarosław Różański (red.), Ecclesia in Asia, Wybrane problemy Kościoła w Azji w świetle posynodalnej adhortacji Jana Pawła II, Misio-Polonia. Warszawa 2004.